Een vuist er tussen

Met grote nauwkeurigheid ging ze te werk. Er was maar één manier juist. De stoel moest een slag gedraaid worden richting de tv, de leuning het liefst tegen de tafel aan. Maar dat mocht niet. Dus moest ie op haar manier staan, een centimeter van de tafel. Maar hé, dat is nog niet zo makkelijk. Als ze de zware stoel goed probeerde te zetten waren er toch zeker 3 of 4 pogingen nodig voor het lukte. En iedere poging eindigde met een beuk tegen de tafel. Om vervolgens weer (te ver) teruggeschoven te worden en het opnieuw te proberen. Tegen de tijd dat de stoel goed stond (op 1 centimeter), ging ze zitten en verdween ze in de televisie. Wat er in de tussentijd gebeurde zou ik niet durven zeggen, maar aan het einde van het liedje stond de stoel met E en al toch weer tegen de tafel.

Als de televisie bij ons aan gaat hebben de meisjes hun eigen favoriete plek. S kiest steevast voor de bank, met 3 kussentjes onder haar hoofd is ze tevreden. E gaat voor de stoel van die van oude oma is geweest. Maar deze stoel staat normaal niet op de tv gericht, dus bovenstaand tafereel herhaalde zich dagelijks. Dat moest anders, wilden we salontafel nog wat langer netjes houden.

Verkeerd gedrag afleren is geen doen. Goed gedrag ervoor in de plaats aanbieden, dat is de oplossing. Dus bedacht ik een alternatief. "E", zei ik, "de stoel mag precies een vuist vanaf de tafel staan." Ik liet het haar zien met mijn eigen vuist. "Als je de stoel zachtjes tegen je vuist schuift, kun je je vuist er tussenuit halen en staat de stoel in één keer goed. En je botst dan nooit per ongeluk tegen de tafel."

Ze snapte het direct. Sinds mijn uitleg gebruikt ze altijd keurig haar vuist. Maar ze is niet gek, ze gebruikt de regel gewoon om alsnog haar zin te krijgen. Ik heb haar hand nog nooit in zulke bijzondere vormen en kleuren gezien als in de momenten dat die stoel verplaatst wordt. Ze duwt net zolang tot haar vuist volledig geplet is. Als ze vervolgens haar hand er tussenuit kan wurmen staat de stoel toch weer netjes op de door haar gewenste plek.
Maar eerlijk is eerlijk, het gebeuk tegen de tafel is verholpen. Voorlopig ben ik tevreden.