27 oktober 2013

Poepen in het zwembad

Ik ben er inmiddels al jaren aan gewend. Dat alles wat ik zeg letterlijk wordt genomen. In sommige gevallen pas ik mijn tekst er op aan, maar in de meeste gevallen neem ik correcties, grapjes of spraakverwarring op de koop toe. En dan heb ik het dus over het communiceren met manlief. Maar dochterlief neemt de dingen ook graag letterlijk. Dat levert regelmatig grappige reacties op, en het is voor B ook wel eens leuk om zo'n gesprek van de andere kant te bekijken.

Gister zaten we aan tafel. B stond in de keuken poffertjes te bakken en wij meisjes wachtten keurig op onze beurt voor de volgende portie. Ineens stond E op omdat ze naar de WC moest. Onderweg naar de deur kreeg ze de aanwijzing van zusje S "wel je handen wassen he? Anders krijg je wormpjes!". Jep, ervaringsdeskundige. Terwijl E naar de bijkeuken verdwijnt reageert B vanuit de keuken "oh, maar E heeft vanmiddag in het zwembad al gepoept."


Nog geen tel later zie ik het verontwaardigde gezichtje van E om het hoekje van de deur. "Ik heb helemaal niet in het zwembad gepoept!!!" B staat met zijn hoofd onder de afzuigkap en reageert niet direct. Ik kijk naar E en heb geen emotiemeter nodig om de toestand te peilen. Ze herhaalt haar zin nog twee keer en dan leg ik haar maar even uit dat B de WC bij het zwembad bedoelde. De lucht klaart gelukkig weer op en E kan haar weg vervolgen naar het toilet.

Vanmiddag maakten we in het stormachtige weer een mooie wandeling. Na een uitgebreid rondje door de natuur lopen we door ons dorp terug. Wandelend over een voetpad zegt B: "Kijk eens E, gister liepen we hier en lag dit pad nog vol met blaadjes en nu zijn ze allemaal weggewaaid!"
We wandelen door en kijken naar beneden. E antwoordt: "Nee hoor, ze zijn niet allemaal weggewaaid. Er liggen daar nog een paar!" Op een enkel blaadje na is het pad echt erg schoon. B en ik glimlachen naar elkaar om het antwoord van E. Op dat moment voegt ze eraan toe: "En we liepen ook niet hier, we liepen aan die kant!"



2 opmerkingen:

  1. :-) Mijn zoon van 15 is inmiddels zo ver dat hij echt niet alles meer letterlijk neemt. Hij doet het soms wel eens expres en dan moet hij vreselijk lachen en zegt hij: auti-tic.

    BeantwoordenVerwijderen